รวม คติเตือนใจ

รวม คติเตือนใจ * ใจดีมีแต่ให้ ใจไร้ชึงการให้คือใจยักใจมาร * ตั้งใจสูงเกินไป มักทำให้ใจเราท้อแท้ * ความเข้าใจ คือหัวใจของการกระทำต่างๆ * อยากสร้างความดี จะต้องมีขันติ ยอมรับคำติได้ ด้วยใจที่สงบได้ จะพบทางออกที่ดีๆ * ชอบแต่คำชม ระวังจะขื่นขมในวันหน้า * ดูชะตาชีวิตในวันหน้า ให้ดูความนึกคิดในวันนี้ทำดีแล้วหรือ * คนเช่นไรก็มักคิดมักพูดไปในทางนั้น * มีดีช่วยแบ่งปัน สร้างความสำพันร์ให้เหนียวแหน้น * ดีไม่กลัว กลัวแต่ไม่ดี มีดีแต่ไม่กลัว กลัวแต่ไม่มีดีอะไรสักอย่าง * เรียนที่โรงเรียนไหน ก็ไม่เท่าเรียนที่จิตใจของตน * ยึดไว้ไม่วาง จ้างใครก็ช่วยไม่ได้ (นอกจากตน) * รู้แล้วกับไม่ทำ รู้จำกับไม่ปฏิบัติ ก็ได้แต่ปริยัต ไม่เกิดผล * สิ่งดีควรใช้ สิ่งที่ไร้ควรหลีก * เที่ยวไปทั่ว ยังไม่รู้ทั่วถึงความคิดของตนเอง * ไฟนั้นมันเผาตน แต่ยังกังวนที่จะไปดับที่ไหนกันเล่า * เหตุ และผลย่อมที่จะปลนกัน เมื่อมีเหตุ ผลย่อมจะมีแน่ * กลัวลูกมันเหนื่อยตนเหนื่อย กลัวลูกมันตายตนจะตายก่อน * ต้นไม้นั้นให้ชีวิต แต่คนยังคิดที่จะทำลาย * เดินช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม เดินอย่างงาม เดินตามแบบทำมะชาติตรง เดินอย่างคนทะนง คงต้องเชิดหน้า เดินอย่างมีปัญหา หน้ายุ่งให้เห็นกัน เดินอย่างเห็นทุกวัน คือแทบพันกันเข้าด้วยขาทั้งสอง * คิดได้แต่ไม่ดี ก็ยังดีได้แต่ไม่เคยคิด (แก้ไข) * ผิดถูกนั้นสำคัญสไหน แม้ไม่นำไปปฏิขัติให้เกิดผล * รู้ทำรู้คิดแต่สิ่งที่ดี ชีวีก็มีสุขได้ * รู้เท่าทันจิต ความคิดไม่วุ่นวาย รู้ถึงความตาย ย่อมคลายจากความยึดมั่น * ไม่มีต้นไม้ กายคงยืนอยู่ไม่ได้นาน * มีลมหายใจได้ เพราะใครให้อากาศบริสุทธิ์ * อย่ามัวหวังแต่คอยกำลังใจ ให้ทำไปด้วยใจที่มั่นคงจะไปกว่า อย่ามัวหวังแต่คอยกำลังใจจากใคร เมื่อไม่ได้ย่อมจะเสียใจ และสิ้นกำลังที่จะเดินต่อ * อยากรู้ให้ถาม อยากงามให้แต่ง อย่าแข็งไปด้วยมานะ ย่อมจะได้รับในสิ่งที่ดีๆ * ยิ่งตามก็ยิ่งไกล ยิ่งเอาใจก็ยิ่งเสีย * รู้รักรู้หลงคงไม่นั่งเศร้า รู้เค้าแต่ไม่รู้เราคงต้องเศร้าเป็นแน่ * อยากลืมแต่ไม่รู้กับยิ่งจำ รู้ทำย้ำคิดชีวีคงลืมได้ * เริ่มแรกคิดแหกก็คงเศร้า จะเอาได้จากที่ไหน * มีน้ำใจใครๆก็รัก ใจที่หนักย่อมรักษาบุญไว้ได้ * คิดผิดคิดใหม่ คิดให้จะได้บุญ * คิดทำเพื่อผู้อื่นวันคืนก็มีแต่สุข คิดทำเพื่อตนทุกข์นั้นจะล้นออกมาให้เห็น * ให้ธรรมะเป็นทาน ย่อมชนะมารทั้งปวง (โดยเฉพาะมารที่อยู่ในจิตใจ) * ศึกษาธรรมะชนะการศึกษาทั้งปวง * คิดแต่ข้อดีของเค้า เราจะต้องหม่นหมอง ตรองตรม * รู้แล้วอย่าลืมบอกเพื่อน เตือนแล้วอย่าลืมกระทำนะครับ * อยากสอนคนอื่นให้สอนตนก่อน อยากให้คนอี่นรู้ และเข้าใจตนต้องรู้ก่อน * พึงตนก็พ้นพัย พึงใจก็พ้นทุกข์ * พึงคนอื่นสุขก่อนผ่อนทุกข์ที่หลัง พึงตนทุกข์ก่อนสุขตามมาทีหลัง * ได้ของดีแล้วมักช่า กินยาบ้ายิ่งช่ายิ่งบ้าไปใหญ่ * มีเงินน้อยก็ทุกข์ มีเงินมากก็ทุกข์ แล้วสุขนั้นอยู่ไหน (อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลอยู่ในจิตใจดวงนี้ไงครับ) * ได้ของขังชีวิตพังมาก็มาก อยากได้ลาภจนลืมตัวกระทำผิด * ของดีแท้นั้นย่อมเบาสบาย ของที่พาจิบหายนั้นย่อมที่จะหนักมาก (หนักทั้งกายหนักทั้งใจ) * รักสาตัวรักสาใจนั้นยังยากแล้ว แล้วใยเล่าเฝ้าหาสิ่งมาเพิ่มให้หนักหนา เพราะยิ่งคิดก็ยิ่งระอา เมื่อรู้ว่าไม่ใช่สุขที่แท้เอ๋ย * พูดดี คิดดี ทำดี ย่อมจะบังเกิดสิ่งดีขึ้น * โชคอยู่ที่เรา อย่ามัวไปเฝ้าจากที่ไหนให้เหนื่อยเปล่า * บวชด้วยปากพูดมันง่าย แต่บวชด้วยใจนั้นมันยากยิ่ง พูดย่อมง่ายกว่ากระทำ รู้ธรรมนำชีวิตให้สดใส * หากไม่รู้คิด ชีวิตต้องหมองม่น * รู้เลือกรู้ทำ ย่อมทำให้ชีวิตนั้นสดใส * เวลามีน้อย อย่ามัวเฝ้าหาแต่สิ่งที่ไร้สาระเลย * จิตยังไม่แน่วแน่ ระวังจะแพ้กิเกสเอาง่ายๆ * ได้มาแปล็บเดียวก็เบื่อ ไม่เชื่อก็ลองดูเถิด * ฉลาดเพิ่มกิเลส ปัญญาลดกิเลส ฉลาดเพิ่มทุกข์ ปัญญาเพิ่มสุข * หวังแต่สิ่งอื่นคนอื่น สักวันคงต้องกลืนน้ำตา * ของดีนั้นหายาก เพราะลำบากมัวหากันแต่ภายนอก * สิ่งดีมีแต่นำสุขมาให้ สิ่งจังไรนำแต่ภัยมาถึงตัว * ยกเงินไว้ที่สูง เพื่อนฝูงแตกกระเจริง ยิ่งคิดว่าเงินเป็นที่พึง จึงละพึงชึงพระธรรมคำสอน * มีเงินน้อยก็ทุกข์ มีเงินมากก็ทุกข์ แล้วสุขนั้นอยู่ที่ใด * รู้ภัยไม่พกเงินมาก รู้ยากจน ต้องขยัน อดทน และประหยัด * คนหลงเงิน ไม่ใช่เงินหลงคน คนไม่ดี ไม่ใช่เงินไม่ดี * เงินจะดี เพราะรู้จักใช้ เงินจะบั่นไร เพราะใช้ไม่เป็น * เขียนอยากให้เข้าใจ มิใช่เขียนไปเพื่อความเพิดเพลิน * หนทางตรงกับไม่เดิน แต่กับชอบเดินทางที่เพิดเพินกันหนักหนา * ผู้อิ่มย่อมรู้จักให้ ผู้ที่รู้จักจิตใจย่อมเข้าใจในความทุกข์ของผู้อื่น * ให้ธรรมะเป็นทาน ไม่ควรคิดประมาณในผลบุญนั้นมีเท่าไหร่ * ด้วยใจที่สงบย่อมจะพบกับทางสว่าง หนทางคงยังยาวไกล หากไม่ใส่ใจในการปฏิบัติ * สุขเพราะไม่ยึด เพราะยึดนั้นจึงทุกข์ * รู้หนักให้ปล่อยวาง รู้ทางให้รีบเดิน อย่ามัวแต่เมินเฉย เวลาเลยจะไม่ทัน * อยากลืมคนรัก ให้ตะนักข้อเสียของเค้ามากๆ * สุดยอดของเงินทอง คือวิชชาความรู้ สุดยอดของสัตตรูคือตัวเราเอง * พูดเพราะเป็นหวง ไม่รักไม่หวง ไม่เอาบ้วงมาแขวนคอหรอกครับ * ยิ่งใช้ก็ยิ่งกว้าง ยิ่งกว้างก็ยิ่งสงบ * บัณฑิตไม่คิดถือสา คนมีปัญญารู้จักพิจาระณาดีชั่ว * เรื่องไม่ดีนั้นเชื่อง่าย ยิ่งเป็นเรื่องการตายยิ่งเชื่อกันใหญ่ * ส่วนเรื่องดีนั้นเชื่อได้อยาก อยากลอง อยากพิสูตก่อนจึงจะเชื่อ * เรื่องเพียงน้อยนิด เก็บไปคิดเป็นเรื่องใหญ่ * การมีธรรม และปฏิบัติ ย่อมที่จะขจัดความทุกข์ให้สิ้นไปได้ * อกุศลกรรมไม่ควรก่อ ที่ความก่อคืออุศลกรรมจะนำชีวิตให้เป็นสุข * รู้เลือกรู้รักสา รู้นำพาชีวิต รู้คิดก่อนตัดสินใจ รู้ไปตามทางที่ถูกต้อง รู้มองทางไกล รู้เรื่องอะไรไม่เท่ารู้เรื่องของกฏแห่งกรรม * ใจดีย่อมยิ้มได้ง่าย ใจง่ายมักจะเจอทุกข์ภายหลัง * อยากให้เค้าเป็น ตนเป็นก่อน อยากให้เค้าดี ตนดีก่อน อยากให้เค้าสุข ตนสุขก่อน อยากให้เค้าทุกข์ ตนทุกข์ก่อน * ทุกข์น้อยเพราะสละมาก ทุกข์มากเพราะสละน้อย * ฝึกตนพ้นพัย ฝึกจิตใจพ้นทุกข์ * ทุกข์อยู่ที่ตัวเรา อย่าไปมัวเมาเฝ้าเพ่งแต่ผู้อื่น * ทุกข์อยู่ที่ตน ตนเท่านั้นที่แก้ได้ * อย่าแพ้ในสิ่งที่ยังไม่ทำ อย่าจำแต่เรื่องที่ไร้สาระ อกุศลให้ละ อยากเป็นพระจะต้องใจดีๆ * รักษาตัวพ้นจากโรคพัย รักษาใจพ้นจากทุกข์ ทุกข์นั้นอยู่ข้างใน ใช่ใครที่มัวหากันแต่ภายนอก * ทำตัวดี ย่อมจะมีประโยชน์ หากมัวคิดแต่จะโกรธ โทษนั้นจะยิ่งมีมาก * ทุกความเห็นย่อมมีความหมาย หากได้พินิพิจารณาให้ถี่ถ้วน * บัณฑิตไม่คิดก่อเวรกรรม ย่อมกระทำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ * บัณฑิตมักแสวงหา คนมีปัญญามักนำพาไปหาแต่สิ่งที่ดีงาม * บัณฑิตไม่คิดงก จะมิสร้างนรกให้เกิดขึ้นในดวงจิต * รู้คิดรู้ฝัน รู้ลงมือทำถึงจะสำเร็จ * สุดยอดของเงินทอง คือวิชชาความรู้ สุดยอดของสัตตรูคือตัวเราเอง * พูดเพราะเป็นหวง ไม่รักไม่หวง ไม่เอาบ้วงมาแขวนคอหรอกครับ * ยิ่งใช้ก็ยิ่งกว้าง ยิ่งกว้างก็ยิ่งสงบ * บัณฑิตไม่คิดถือสา คนมีปัญญารู้จักพิจาระณาดีชั่ว * เรื่องไม่ดีนั้นเชื่อง่าย ยิ่งเป็นเรื่องการตายยิ่งเชื่อกันใหญ่ * ส่วนเรื่องดีนั้นเชื่อได้อยาก อยากลอง อยากพิสูตก่อนจึงจะเชื่อ * เรื่องเพียงน้อยนิด เก็บไปคิดเป็นเรื่องใหญ่ * การมีธรรม และปฏิบัติ ย่อมที่จะขจัดความทุกข์ให้สิ้นไปได้ * อกุศลกรรมไม่ควรก่อ ที่ความก่อคืออุศลกรรมจะนำชีวิตให้เป็นสุข * รู้เลือกรู้รักสา รู้นำพาชีวิต รู้คิดก่อนตัดสินใจ รู้ไปตามทางที่ถูกต้อง รู้มองทางไกล รู้เรื่องอะไรไม่เท่ารู้เรื่องของกฏแห่งกรรม * ใจดีย่อมยิ้มได้ง่าย ใจง่ายมักจะเจอทุกข์ภายหลัง * อยากให้เค้าเป็น ตนเป็นก่อน อยากให้เค้าดี ตนดีก่อน อยากให้เค้าสุข ตนสุขก่อน อยากให้เค้าทุกข์ ตนทุกข์ก่อน * ทุกข์น้อยเพราะสละมาก ทุกข์มากเพราะสละน้อย * ฝึกตนพ้นพัย ฝึกจิตใจพ้นทุกข์ * ทุกข์อยู่ที่ตัวเรา อย่าไปมัวเมาเฝ้าเพ่งแต่ผู้อื่น * ทุกข์อยู่ที่ตน ตนเท่านั้นที่แก้ได้ * อย่าแพ้ในสิ่งที่ยังไม่ทำ อย่าจำแต่เรื่องที่ไร้สาระ อกุศลให้ละ อยากเป็นพระจะต้องใจดีๆ * รักษาตัวพ้นจากโรคพัย รักษาใจพ้นจากทุกข์ ทุกข์นั้นอยู่ข้างใน ใช่ใครที่มัวหากันแต่ภายนอก * ทำตัวดี ย่อมจะมีประโยชน์ หากมัวคิดแต่จะโกรธ โทษนั้นจะยิ่งมีมาก * ทุกความเห็นย่อมมีความหมาย หากได้พินิพิจารณาให้ถี่ถ้วน * บัณฑิตไม่คิดก่อเวรกรรม ย่อมกระทำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ * บัณฑิตมักแสวงหา คนมีปัญญามักนำพาไปหาแต่สิ่งที่ดีงาม * บัณฑิตไม่คิดงก จะมิสร้างนรกให้เกิดขึ้นในดวงจิต * รู้คิดรู้ฝัน รู้ลงมือทำถึงจะสำเร็จ * ใจง่ายเสียตัว ใจกลัวๆทำอะไรมักไม่ถูก * สิ่งที่เห็นอาจไม่จริง สิ่งที่คิดอาจไม่ใช่ ต้องใช้วิจารนะยานครับ * พบ พราก จาก ลา เป็นทำมะดาของโลกครับ * ยิ่งงามก็ยิ่งเผ็ด แต่ว่ายิ่งเผ็ดก็ยิ่งชอบ ออแปลกดี * ดูให้ดีๆ อย่าให้ความหลงบังตาจนมองไม่เห็น * เมตตาพาให้เรียนรู้ เมตตาพาให้ตนได้ฝึกฝน เมตตาพาให้เกิดสันติสุข เมตตาพาให้ใจสงบ เมตตาพาให้เกิดปัญญา เมตตาพาให้เกิดวิริยะ เมตตาพาให้เกิดขันติ เมตตาพาสัทจะ เมตตาพาให้เกิดอธิฐาน เมตตาพาให้ใจเป็นสุข เมตตาพาให้เกิดอุเบกขา เมตตาพาให้พ้นทุกข์ * ผู้เก่งธรรมย่อมนำความสุขมาสู่ประชา และอ่อนน้อมถ่อมตนเสมอ ผู้เก่งทางโลก มักอวดองทนงตัว ยกตนข่มท่าน * สิ่งดีนั้นควรเก็บไว้ สิ่งจั่งไรให้วางเสีย * ชีวิตเปรียบเหมือนเดินอยู่บนเส้นด้าย จะต้องค่อยๆยับย้ายไปอย่างละมัดละวังที่สุด * ความสุขคือการปล่อยวาง ความสุขคือการชนะความอยาก ความสุขคือความสงบ ความสุขคือความโล่งโป่งเบาสบาย ความสุขเกิดจากการได้เรียนรู้ธรรมชาติว่าเป็นอย่างไร ความสุขคือการให้ ความสุขคือการได้ช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่น ความสุขคือการระชั่ว กระทำแต่ความดี ความสุขคือการไม่ยึดมั้นถือมั้น ความสุขคือการได้ให้อภัย ความสุขคือการไม่โกรร เกลียด ชิงชัง อิจฉาริษยา จองเวร ความสุขคือการไม่โลภ อยากได้สิ่งของที่เป็นของคนอื่น ความสุขคือการมีสันธ ความพอใจในสิ่งที่ตนเองมี * จิตสงบย่อมพบกับสิ่งที่สดใส จิตที่เหลวไหลไพนั้นย่อมเกิดมี สิ่งที่ดีนั้นจะไม่ไกลพ้น หากเดินตามทางสายกลางที่พระพุทธเจ้ามอบให้ * รู้ตัวพ้นทุกข์ ไม่รู้ตัวทุกข์ล้น * สละสิ่งที่ไม่สำคัญ เพื่อสิ่งที่สำคัญกว่า สละสิ่งที่สำคัญน้อย เพื่อสิ่งที่สำคัญมาก * ของดีอยู่ในตัว อย่ามัวแต่ไปหาภายนอกเลย * คิดก่อนทำ ย้ำก่อนตัดสินใจ * ใช้ชีวิตแบบไร้สาระ แล้วจะละความชั่วได้อย่างไร * สุขได้เพราะตน พ้นได้เพราะรู้ และปฎิบัติ * ทำดีมักสงสัยจั่ง ทีทำชั่วไม่ยักกะสงสัยอย่างนี้บ้างหนอ * ทำดีนั้นมัวแต่คิดอาย ทำชั่วไม่เห็นจะอายมั้งล่ะ * ความสุขแค่น้อยนิด อย่าได้คิดทำกรรมชั่ว * สิ่งดีๆมักไม่ยึด มักยึดแต่สิ่งที่ไม่ดีชีวีต้องหมองหม่น * เวลาจะมีมาก ถ้าไม่อยากในสิ่งที่ไร้สาระ เวลาจะมีมาก ถ้ารู้อยากในสิ่งที่เป็นประโยชน์ เวลาจะมีค่า ถ้าว่าสิ่งไหนดี และเลือกทำ * จิตที่สงบย่อมเป็นสุข จิตที่มักสนุกย่อมพบกับความวุ้นวาย * มองให้เป็น เห็นประโยชน์ทั้งสองอย่าง มองอย่างผู้รู้ คือรู้ทั้งดี และชั่วเอาไว้เป็นแบบ พร้อมเตือนตน * มองเป็นเห็นประโยชน์ มองไม่เป็นเห็นแต่โทษ มองเป้นย่อมยั่งมิตให้ยืน ขืนมองแต่สิ่งที่ไม่ดี ไมตรีก็จางหาย มองให้เห็นหลายแง่ ถึงจะแก้ความวิตกกังวนได้ หันกับมามองกายกับใจเรา เฝ้าระวังไม่ให้เกิดอกุศลแล้วหรือ * รู้จิตรู้ใจเค้า ยังไม่เท่ากับรู้ใจตนเอง * เมื่อรู้เรา เค้านั้นก็เช่นเดียวกัน * จิตใจดีย่อมมีเมตตา จิตใจริษยาพาให้เกิดทุกข์ * สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวมักมองไม่เห็น มักจะเห็นแต่สิ่งที่ไกลตัวมากกว่า * อยากได้ให้ไป อยากเข้าใจให้ถาม * สิ่งดีๆยังมีอีกมาก หากไม่ให้ตัวมานะมีเป็นตัวกลั้น * รู้มากเค้าไม่ว่าดี แต่มั่งมีเค้ามักว่าดีเสมอ * ยอมรับความผิด จึงคิดเปลี่ยนแปลงตน * ถ้ารู้ทำไมทำไม่ได้ แต่เมื่อเอาให้ทำเหมือนรู้ * สิ่งที่คิดว่าง่ายมันยากก็มี สิ่งที่คิดว่ายากมันง่ายก็มี * สิ่งที่ได้มาง่ายมักไม่ยั้งยืน สิ่งที่ยั้งยืนมักจะเสียแรงเสียเหงื่อมาก * ไม่ลองก็ไม่รู้ ไม่ดูก็ไม่เห็น ไม่ทำหรือจะเป็น รู้เห็นเป็นเช่นไรเล่า ต้องให้เจ้าพิสูธดู * วันนี้วันพระ แล้วท่านได้ละสิ่งที่ไม่ดีออกจากใจแล้วหรือยัง * ใจที่สงบย่อมจะพบกับความสุข ใจที่มักสนุกย่อมพบกับความวุ้นวาย * แต่งความดีกันวันละนิด ชีวิตจะได้ชืนบาน * จ่ายให้น้อยหน่อย ชีวิตจะไม่ลำบาก * ดีไม่กลัว กลัวแต่ไม่ดี * มีน้อยก็ใช้น้อย มีมากก็ใช้มาก ไม่มีแล้วจะเอาที่ไหนมาใช้เล่า * ดีนั้นชอบช่วยเหลือ ใจเสือนั้นชอบขูดรีด * อยากให้แต่พ่อแม่เห็นใจ แล้วเราเคยเห็นใจท่านมั้ย * ชีวิตจะเป็นพิษ เพราะความคิดไม่เป็นประโยชน์ * รู้ดีไม่เท่าทำดี ทำดีไม่เท่าใจดี ใจดีไม่เท่าใจที่สงบ และมีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา * ทางดีไม่ชอบเดิน ทางที่เพิดเพลินชอบเดินดีๆ * จะจนหรือลวย สุดท้ายต้องม้วยมรนาเหมือนกันนั้นแหละ * มีสองดีกว่ามีหนึ่ง ถ้ามีสองไม่สามัคคีมีหนึ่งดีกว่าแน่ * โลกร้อนเพราะใจคนมันร้อน โลกจะสงบเย็นได้ ใจคนจะต้องเย็นสงบ * ต้นไม้เป็นบ่อเกิดของอาหาร และยา ความเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เป็นบ่อเกิดของปัญญา และความสงบสุข * ลูกคือดวงใจของพ่อแม่ แล้วพ่อแม่คืออะไรหนอของลูกรัก * ต้นไม้ไม่มีคนมีชีวิตอยู่ได้ แต่คนไม่มีต้นไม้จะมีชีวิตอยู่ได้มั้ย ต้นไม้คือผู้ให้ชีวิตแก่คน แต่คนกับตอบแทนด้วยการตัดไม้ทำลายป่าหนอ * เป็นลูกไม่ควรผลานพ่อแม่ เป็นเฒ่าแก่ไม่ควรข่มเหงลูกน้อง * รู้เลือกรู้คิด จิตก็เบิกบาน รู้จักให้ทาน ความเบิกบานยิ่งเพิ่มล้น * ชีวิตมีแต่รับก็นับว่าเสื่อมมาก ชีวิตมีแต่ให้ก็ไร้ชึงความสมดุล ชีวิดเจริญจะต้องไม่เพิดเพินทั้งการให้ และการรับ * เวลาอยู่ที่ใจ ถ้าอยากจะต้องมีแน่ * สิ่งดีๆยังมีอีกเยอะ อย่าได้เอาสิ่งเปอะเพียงนิดเดีวยมาปิดกลั้นไว้ * หัวใจจะเป็นธรรม เพราะไม่กระทำโดยความรำเอียง * ชีวิตมีน้อยนิด อย่าได้คิดสร้างกรรมชั่วเลย * เกิดมาเป็นคน ถึงจะจนก็ยังดีกว่าสัด * ได้ดีอย่าลึมตน ได้เกิดเป็นคนอย่าลืมทำความดี * ความไม่เคยเกิดจากไม่ทำ ความไม่จำเกิดจากไม่ท่อง และทำให้เป็นนิสัย * คนที่อ่อนน้อม ย่อมพร้อมที่จะเป็นฝ่ายรับที่ดีได้เสมอ * มองโลกในสองแง่ ความจริงแท้ก็จะบังเกิด * คิดอยากแต่มั่งมี ความดีก็เริ่มหาย คิดอยากแต่สบาย ร่างกายก็เริ่มอ่อนแอ * อารมณ์อยู่เหนือจิต มีแต่ทุกข์ จิตอยู่เหนืออารมณ์ จึงมีสุบได้ * บัณฑิตไม่คิดทำร้าย ถึงจะถูกให้ร้ายก็ไม่หมายจะเอาคืน * สิ่งใดไม่เรียนรู้จริง ก็ยากอยู่ที่จะละได้ สิ่งใดไม่เรียนรู้จริง ก็ยากยิ่งที่จะเข้าใจ สิ่งใดไม่ได้สำผัส ก็ยากยิ่งที่จะรู้สึกได้ * มีสองดีกว่ามีหนึ่ง มีสองหากไม่สามักคีมีหนึ่งยังจะดีกว่า * รู้มากนั้นมากหลง หลงมากนั้นมักมืด * อยากรู้ให้ทดลอง อยากช้ำชองต้องทำเรื้อยๆ * รู้คัดในสิ่งที่ดี รู้เลือกในสิ่งที่ถูกต้อง รู้ไม่ข้องกับสิ่งเสพติด รู้ปฏิเสธในการทำชั่ว รู้ตัวไม่หลงตัวเอง รู้ตัวไม่ข่มเหงคนอื่น รู้จักฝืนใจตน ให้พ้นจากอำนาจกิเลส * ไม่ว่าอะไร เมื่อไม่สนใจย่อมจะคิดว่าไม่มีเวลา *รู้ให้รู้รับ ถึงนับว่าเป็นบัณฑิตบัณฑิตควรคิดการไกล คนจังไรคิดแค่ใกล้นิดเดีวย * คนที่มักสนุก เลยต้องคลุกเค้ากับเหล้าเบียร์ ถ้าได้ดื่มเบียร์ ต้องเสียทรัพย์อัพทั้งปัญญา แล้วยังนำมา ชึงชะตาที่เสื่อมถอยด้อยด้วยกิเลสหนาปัญญาเสื่อม * รู้มากไม่ทำ มักจะทำให้ตนหลง รู้น้อยแต่คิดทำ มักจะทำผิดพลาด รู้มากแล้วทำ ย่อมที่จะเกิดผล * สร้างความกล้าให้กับตัวสักนิด เพื่อพิชิดความกลัวให้จางไป *สิ่งที่ไม่รู้บางทีอยู่แค่เอื้อม ถ้าไม่เสื่อมจากทางสายกลาง * สิ่งที่ไม่เข้าใจยังมีอีกมาก สิ่งที่อยากรู้ยังมีอีกเยอะครับ แต่ในสิ่งที่มากและเยอะนั้น แต่หาสิ่งที่มีคุณค่านั้นมีน้อยนัก * รู้ต้องรู้แจ้ง แทงตลอด รู้ต้องรู้แน่ ใช่แต่ว่าท่าทีเหลว รู้ต้องเผื่อแผ่ ใช่แต่ แพ้ความตะหนี่ รู้ๆดีแต่ไม่ทำ ต้องช้ำใจในภายหลัง * งามนอกดูดี แต่มีค่าน้อย งามในไม่ค่อยดู แต่อยู่คู่กันได้นาน * ไม่ให้ก็ไม่รู้ ไม่ลองอยู่กับสัดก็ไม่เห็น อยากเป็นคนมีเมตตา จะต้องค้นหา และปฏิบัติธรรม * อยากรู้ให้ถาม อยากงามให้แต่ง อยากแบ่งอยากให้ ต้องรู้ใช้รู้ประหยัด * ชีวิตคือการเรียนรู้ รู้เรียนรู้ศึกษานำพาชีวิตไปสู่ฝั่งพระนิพพาน * รู้ดีรู้ชั่ว รู้ตัวรู้ตื่น วันคืนล่วงไปๆ ใครจะช่วยเจ้าได้หนอ *เหตุ และผล คงต้องค้นคิดพิจาราณาด้วยปัญญาทุกปัญหามีทางแก้ ถ้าไม่แพ้คิดถอยก่อน คงได้ดี * รู้แล้วเปลี่ยน เรียนแล้วนำไปใช้ ฝึกหัดให้ได้ ใช้ให้เป็นก็จะเห็นผล * สอนตนให้รู้ฝืนใจ สอนตนให้ทำสิ่งที่เป็นกุสล สอนตนให้พ้นจากอบาย สอนตนให้คลายจากความยึดมั้นถือมั้นในตัวตน สอนตนเพื่อความหลุดพ้นแห่งวัฏสงสาร * ผู้ให้ย่อมจะได้มิต ผู้คุ้นคิดย่อมที่จะได้ปัญญา * สอนตนรู้ผลของกรรมดี สอนตนอย่าได้มีจิตริษษา * ปัญหา ก็คือ ปัญญา ปัญญา คู่มา กับปัญหา * ยิ้มได้เพราะใจผ่องใส คนมักใหญ่ใจนั้น จะขุ่นมัว *ชีวิตจะมืดมิดอยู่ ถ้าไม่รู้ว่าหลงตัว ชีวิตจะเมามัว เพราะตัวหลงครอบคุมอยู่ * รู้ตัวนั้นแหละดี รู้ว่า ไม่ดีจึงแก้ไขตัว ไม่ให้คิดชั่วทำชั่ว แล้วตัวก็จะสดใสเอง * เริ่มวันนี้ได้วันนี้ เริ่มพรุ่งนี้ก็ได้พรุ่งนี้ เมื่อมีโอกาศ อย่าได้ประมาด เพราะเป็นหนทางแห่งความตาย * คนขี้เกลียดมักจะเบียดเบียนผู้อื่น คนที่ฝืน และเพียนนั้นย่อมจะทำสำเร็จ * รู้เข็ดรู้จำ รู้ไม่ทำช้ำรู้สำนึกผิด คิดเปลี่ยนแปลงแก้ไข ชีวิตจะได้สดใส และเป็นสุขได้ *หากท่านไม่พูดแล้วใครจะรู้ได้ คนที่รู้ได้นั้นก็คือผู้ที่ถึงที่สุดแห่งธรรมแล้ว *เพราะความมักได้เพียงน้อยนิด ชีวิตเลยต้องอัปเฉา เพราะความมักได้ของฟรี ก็เลยต้องมีแต่เรื่องทุกข์ เพราะคิดว่าเป็นทางสุข ทุกข์นั้นจึงประจักให้เห็น *อิจฉาตาร้อน เร้าร้อนไปทั้งตัว เพราะเหตุกลัว กลัวเขาได้เขาดีไปกว่าตน เพราะความร้อนรน เฝ้าเผาตนต้องดิ้นรนจะเบียดเบียน ใช้คำพูดคำด่าเพื่อติเตียน เพียนเพื่อชนะคนอื่นก็เป็นพอ * อิจฉาตาร้อน เร้าร้อนไปทั้งตัว เพราะเหตุกลัว กลัวเขาได้เขาดีไปกว่าตน เพราะความร้อนรน เฝ้าเผาตนต้องดิ้นรนจะเบียดเบียน ใช้คำพูดคำด่าเพื่อติเตียน เพียนเพื่อชนะคนอื่นก็เป็นพอ *ดีน้อย เสียมาก อย่าต้องลำบากแบกหาบเลย ให้ละว่างและเมินเสย ใยเล่าเลยจะเกิดทุกข์ให้เห็นกัน * สิ่งที่ดีๆนั้นควรจำ แล้วนำไปปฏิบัติให้เกิดผล อย่ามัวแต่เฝ้าจับผิดแต่คน ทางหลุดพ้นคือความดี แสงสีสวยนั้นขาวดี เป็นแสงนำทางสู่ทางสว่าง สอาด สงบ * ความดีใยเราเจ้าต้องกลัว สิ่งที่ควรกลัวนั้นก็คือ ใจตัวคิดทำบาปมากกว่าครับ * ฝึนตนพ้นภัย ฝึนใจพ้นทุกข์ เมื่อเจอทุกข์ ย่อมจะชุกหาที่เพิ่ง *ทำดีนั้นมันยาก มักมากนั้นมันง่าย จะทำให้กิเลสสลาย จะต้องฝึกทั้งกายฝึกทั้งใจ คอยจ้องแต่จับผิด คิดแต่เรื่องชั่ว มั่วแต่สิ่งที่ไม่ดี ชีวีก็มีแต่ทุกข์ *กินเพื่ออยู่ ตน และผู้อื่นไม่เดือดร้อน อยู่เพื่อกิน ชีวิตตน และผู้อื่นต้องร้อนยิ่ง * ใช้อย่างผู้รู้คิด ชีวิตมีความหมาย ชีวิตจะอันตราย ก็หญิงชาย รู้แต่ใช้ *ความรู้อยู่ที่ปาก ถ้าอยาก ก็ใช้ปากเป็นทางเพื่อรู้ *จงดูให้เห็นเป็นเช่นกับครู แล้วเฝ้าดูให้เห็นเปลี่ยนให้เป็นประโยชน์ แล้วคุณก็จะไม่เกิดความโกรธ แล้วหลงไปโทษแต่ตัวเขาครับ *พูดมากก็ย่อมที่จะผิดมาก มักมากก็ย่อมที่จะทุกข์มากครับ * รู้จักเลือกรู้จักคิด จะนำพาชีวิตให้สดใส * ชีวิตอยู่ได้ด้วยความเปลี่ยนแปลง หากไร้ชึงการเปลี่ยนแปลงแล้วจะอยู่ไม่ได้ * อยากได้ลูกดี ตนเองต้องดีก่อน อยากให้คนอื่นดี เราก็ต้องดีก่อน * ความอยากนั้นไม่มีวันจบ หากไม่รบกับกิเลสให้ดับกันไปข้างหนึ่ง * ได้มาเดียวก็เบื่อ ไม่เชื่อก็ตรองดูอดีต มีอะไรทำให้พอใจได้นานไหม * ใจคับ โลกมันแคบ ใจไม่แคบโลกมันกว้าง * กำไว้มันเหนื่อย เมื่อยนักก็ปล่อยวางเสียบ้างจะได้รู้สึกดี * คิดว่าเค้าเป็นครู สอนทั้งดีชั่วให้รู้จัก * ยามกินยังรู้จักเลือก ยามเห็นทำไมไม่รู้จักเลือกหนอ * สิ่งที่ล้ำค่าอีกสิ่งหนึ่ง นั้นก็คือบทเรียของชีวิต * ทุกข์เกิดจากตัวเรา ให้เข้าไปดู และแก้ไขไพนั้นก็จะลด และหมดลงในที่สุด * ชีวิตไม่สดุด หรือตำความทุกข์เข้าอย่างจั่ง ชีวิตก็ยังหลงระเริงอยู่เป็นแน่แท้ * เชื่อไม่ควรเฉย ไม่เชื่อไม่ควรละเลย และกล่าวหา * คำว่าไม่เคย เพราะไม่ทำจะเคยได้อย่างไร คำว่าไม่เป็น เพราะไม่ทำได้อย่างไร คำว่าไม่เห็น เพราะไม่ทำ ไม่ปฏิบัติจริงจัง และถึงทีจะเห็นได้อย่างไร ทุกคำที่กล่าวๆเพราะไม่รู้ เป็นเพียงแค่คำแก้ตัวเพื่อหลบหลีกปัญหา * ย้ำทำย้ำคิด ทำสิ่งที่เป็นกศล ผลบุญจะได้เต็มไวๆ * อยากรู้ควรตามไปดู ไม่ควรอยู่ และนิงเฉย เวลาจะนั้นย่อมล่วง และไม่เคยคิดคอยใคร * ไปทางตรงใช่ว่าลัด ไปทางอ้อมใช่เหลวไหลชะเมื่อไหร่ * มีน้อยก็ว่าไม่มี มีมีมากก็ว่าไม่มี แล้วคุณคิดว่ามีเท่าไหร่นั้นถึงจะพอ * ความท้อแท้ ทำให้แพ้เอาง่ายๆ * เดินสายกลาง เป็นทางสายเอก * คิดไม่ตก อย่าเก็บรถไว้ในใจ มีอะไร ค่อยๆเปิดใจปรึกษากัน * ความคิดเป็นบ่อเกิดของการกระทำ ความคิดนำการกระทำจึงเกิด ความคิดประเสิถย่อมเกิดความสุขตามมา ร้ายเพราะความโลภ ร้ายเพราะอวิชชา ร้ายเพราะหว่ง ร้ายเพราะหลง ร้ายเพราะหึง ร้ายเพราะเกลียดชัง ร้ายเพราะอิจฉา ริษยา ร้ายเพราะอยากได้ อยากครอบครอง ร้ายเพราะรัก