ความรักเป็นสิ่งงดงาม
ถ้าเราหวาดกลัว
กับสิ่งที่เรารัก
เราจะไม่พบความสุขที่ได้รัก
ความรักไม่ได้ทำให้เราทุกข์
ความยึดติดต่างหาก
ที่ทำให้เราทุกข์
ความรักที่ไม่มีเงื่อนไข
จะทำให้เรามีพลังที่จะรัก
ได้อย่างมีกรุณา
ความรักที่มาจากความเห็นแก่ตัว
จะนำมาซึ่ง
ความอึด อัดคับข้อง
แล้วก็จะจืดจาง
เพราะความรักนั้นไม่เป็นดั่งใจ
ความสุขที่ได้รัก
จะนำมาซึ่งความเข้าใจที่จะให้อภัย
และความรักจะงอกงามอย่างไม่หยุดยั้ง
ความรักที่เริ่มต้น
ด้วยความไม่ถูกต้อง
และขาดสติปัญญา
จะนำมาซึ่งความทุกข์
และความเกลียดชัง
หากคิดจะรัก
ต้องรัก ด้วยปัญญา
ถ้ารักอย่างหลงใหล
ผลคือ
โง่ และ เจ็บปวด
ความรักที่มีพื้นฐาน
จากความเข้าใจอย่างแท้จริง
จะเป็นบ่อเกิด
ของความเอ้ออาทร
และรักได้อย่างกว้างขวาง
จงมีความสุขที่ได้รัก
อย่ามัวทำตัวให้คนอื่นรัก
เพราะมักทำได้ยากกว่า
ขอให้จริงใจที่จะเมตตา
เพราะนั่นคือ
ความ รักและปัญญาเคียงกัน
รากของต้นรัก
คือความ เข้าใจ
จงเรียนรู้ที่จะรัก
เพื่อถูกรักอย่างไม่ทุกข์
ความรัก
คือกระบวน การแห่งการเรียนรู้
และการจัดการ ที่ถูกต้อง
รักคนอื่นไม่เป็น
แต่ต้องรักตัวเองให้เป็น
ความรักที่อยู่เหนือเงื่อนไข
ของความเห็นแก่ตัว
จะทำให้รักนั้นเติบโต
และสังคมก็เป็นสุข
มาช่วยกันทำให้สังคมเป็นสุข
เพราะในใจของเรา
ไม่ขาดรัก
กัน ดีกว่า
อย่าฟังแค่หู
แต่จงใช้ หัวใจ
ฟังคนที่เรารัก
ถ้าสมหวังในรัก
แล้วต้องไปสวมมงกุฎในนรก
จะมีประโยชน์อะไรกับการได้มา
รักใด ยิ่งรัก ยิ่งทุกข์
ตายอยู่บน กองทุกข์
อย่าบุกต่อ
รักใด ยิ่งรัก ยิ่งหมดทุกข์
เยือกเย็น อยู่เหนือทุกข์
ขอให้คุณรุก .....ให้ดี
