LOVE ARE...

อยากมีความสุข... จงทำตัวเหมือนน้ำ

บาง ครั้งการดำเนินชีวิตอย่างปกติสุข ต้องรู้จักปรับตัวให้สอดคล้องกับสภาพแวดล้อม ทั้งสภาพแวดล้อมภายนอก เช่น สภาพเศรษฐกิจ สังคม ผู้คน วัฒนธรรม ค่านิยม ฯลฯ หรือสภาพแวดล้อมภายใน ซึ่งได้แก่ ฐานานุรูป หรือสถานะทางสังคมของตัวเองและครอบครัว ความรู้ ฯลฯ หลายคนเป็นทุกข์ หาความสุขไม่เจอ เพราะไม่สามารถ "ปรับตัว" ให้เข้ากับปัจจัยทั้ง 2 ประการได้ น้ำเป็นตัวอย่างที่ดีของการปรับตัวเหล่านี้ 1. รู้จักประมาณตัว Water Being : น้ำ ไม่ว่าจะอยู่ในภาชนะรูปแบบไหนๆ หรือแหล่งน้ำธรรมชาติลักษณะใดๆ ก็สามารถทำตัวกลมกลืนมีรูปร่างไปตามนั้น เช่น อยู่ในแอ่งเล็กๆ อยู่ในสระขนาดกลาง อยู่ในบึงกว้างๆ อยู่ในทะเลสาบขนาดใหญ่ หรือแม้แต่อยู่ในมหาสมุทร น้ำก็อยู่ได้ Being Water : คนเองก็ต้องรู้จักปรับตัวให้เข้ากับที่อยุ่หรือสิ่งแวดล้อมที่ห่อหุ้มชีวิต อยู่บ้านใหญ่ก็อยู่ได้ อยู่บ้านเล็กก็ปรับตัวให้เหมาะสม เศรษฐกิจดีก็ใช้เยอะ เศรษฐกิจแย่ก็ตัดรายจ่ายได้ ไม่ทุกข์ร้อนใจ มีมากใช้มาก มีน้อยใช้น้อย ตามภาษิต ‘นกน้อยทำรังแต่พอตัว’เบื้องต้น คนต้องรู้ตัวเองเสียก่อนว่าเป็นน้ำในอะไร บางคนเป็นแค่น้ำขังในกะลา ทว่าใช้ชีวิตเหมือน้ำในทะเลสาบ แน่นอนล่ะ ในที่สุดก็ต้องอัตคัตขัดสน หามาได้ก็ใช้หนี้ หมุนวนอยู่อย่างนั้น เพราะดำเนินชีวิตแบบ "เกินกำลัง" ของตัวเอง เมื่อ รู้ตัวแล้ว ก็ต้องรู้สถานการณ์ มีแล้วค่อยใช้ ไม่มีให้เก็บออม คนสมัยนี้ชอบเอา "เงินอนาคต" มาใช้ เงินอนาคตหมายถึงอะไรน่ะหรือ ก็หมายถึงเงินหรือรายได้ที่คาดว่าจะได้ในวันข้างหน้า แต่ก็เลือกที่จะใช้เสียในวันนี้ เช่น ซื้อของเงินผ่อน กู้ หรือรูดบัตรเครดิตไปก่อน แล้วค่อยจ่ายทีหลัง มีจ่ายก็ดีไป ถึงเวลารายได้ไม่มาอย่างที่คิด ลำบากเอามากๆ

2. รู้จักถ่อมตน-เคารพคนอื่น Water Being : น้ำไหลจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำเสมอ น้ำตกเกิดเพราะบนที่สูง บนยอดเขามีน้ำอยู่มาก ไม่ว่าอยู่บนผิวดินหรือใต้ดิน ถึงที่สุดก็ต้องไหลลงสู่ที่ต่ำ Being Water : เปรียบดั่งคนที่รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ติดยึดกับหัวโขนที่สวมอยู่ ว่าฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันเป็นอธิการบดี ฉันเป็นรัฐมนตรี ฉันเป็นกรรมการผู้จัดการ ฉันเป็นนายพล ฯลฯ แต่สามารถปรับตัวได้ตามกาลเทศะ พบผู้อาวุโสก็รู้จักนอบน้อม พบผู้อ่อนอาวุโสหรือด้อยฐานะกว่า ก็เคารพ ให้เกียรติ และมีเมตตา ไม่ดูถูก ไม่รังเกียจ 3. รู้จักยืดหยุ่น Water Being : น้ำนั้นอ่อนนุ่ม แต่มีแรงปะทะมหาศาล ยามที่อยู่เฉยๆ น้ำไม่ทำร้ายใคร แต่ยามที่น้ำไหลบ่าก็สามารถทำลายแม้กระทั่งขุนเขาขนาดมหึมา Being Water : คนจึงต้องรู้จักอดทน อดกลั้น และข้ามผ่านช่วงเวลาที่ไม่น่าพอใจไปให้ได้ ด้วยการรู้จักยืดหยุ่น รู้เขารู้เรา รู้จักถอยเพื่อก้าว เมื่อได้ชัยชนะให้เกียรติคู่ต่อสู้ แข็งมาอ่อนกลับ ชนะจากภายในสู่ภายนอก จะ ชนะผู้อื่นได้จึงต้องทำตัวเหมือนน้ำทั้งกายภาพและจิตใจ ใช้ความอ่อนนุ่มสยบความแข็งกร้าว ว่าไปแล้วประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาหลายร้อยหลายพันปีก็มีตัวอย่างมายืนยันความ คิดนี้ ผู้ชายที่มีอำนาจอันแข็งแกร่งล้วนแต่พ่ายแพ้ต่อสตรีที่อ่อนโยนและเลอโฉมมาแล้วทั้งสิ้น

รหัสลับของความสุข

ความสุขเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคน..
ล้วนปรารถนาและต้องการเป็นอย่างยิ่ง..
จนทำให้บางคนเข้าใจผิดว่า..
เงิน..สามารถซื้อความสุขได้..
จึงพยายามแสวงหาเงินมาให้ได้มาก ๆ..
เพื่อนำไปซื้อความสุข..
แต่นั้น..ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงเลย..
เป็นความสุขที่ต้องดิ้นรนและแสวงหาไม่มีที่สิ้นสุด..
เป็นความสุขที่ยึดติดกับวัตถุภายนอก..ที่เรียกว่า..เงิน..

การที่จะไขรหัสลับของความสุขได้นั้น..
จะต้องไขรหัสที่จิตใจภายในก่อน..
รหัสลับของความสุขที่แท้จริง..
คือ..ความสุข..ที่ไม่มีความสุข..
เป็นความสุขที่ปราศจากความสุข..
เป็นความทุกข์ที่ปราศจากความทุกข์..
นั่นเรียกว่า..ความว่างเปล่า..
ซึ่งรหัสลับที่ไขข้อสงสัยของความสุข-ความทุกข์..
ที่จะเปิดประตูตู้เซฟของหัวใจที่ปราศจากความยึดติดต่าง ๆ..

ความว่างเปล่า..
คือ..การไม่เกาะติด..
ไม่ยึดติดในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง..
ไม่ว่าจะเป็นสุขหรือทุกข์ก็ตาม..

หากเป็นความสุข..ก็ไม่ยึดติดในสุขว่า..ดี..
หากเป็นความทุกข์..ก็ไม่ยึดติดในทุกข์ว่า..ไม่ดี..

เพราะอารมณ์-ความรู้สึกว่าสุข..ว่าทุกข์..
แท้จริงแล้ว..
มันคือ..สิ่งที่ไม่แน่นอน..เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา..
เป็นธรรมชาติที่เราจะต้องเรียนรู้อย่างเท่าทัน..
แล้วปล่อยวางทุกสิ่ง..ไม่ยึดติด..

สุข..ไม่มี..
ทุกข์..ไม่มี..
มีแต่ความว่างเปล่า..

ความว่างเปล่าในที่นี้..
คือ..การวางใจให้ถูกต้อง..
ไม่หลงยึดติดต่อสิ่งใด..หรืออารมณ์ใดอารมณ์หนึ่ง..
ไม่มีตัวตน..ไม่มีความรู้สึก..ที่ไม่สามารถจับต้องได้..
นั่นแหละคือ..ว่าง..และวางอย่างถูกต้อง..
จึงเกิดความว่างเปล่าที่แท้จริง..

รักหรือแค่ผูกพัน...รู้หรือไม่ต่างกันอย่างไร

รักหรือแค่ผูกพัน . . . ไม่มีใครตอบได้

เพราะความรักและความผูกพัน เป็นแค่นามธรรม ไม่มีตัวตน

เป็นเรื่องของความรู้สึก เป็นเรื่องของคนสองคน

ที่มีเส้นใยบางๆ เกาะเกี่ยวกันไว้

คนที่จะตอบคำถามได้ดีที่สุด คือ ตัวเราเอง

อยู่ที่ว่า . . . เราจะเลือกคำตอบแบบไหน

แต่ . . . ทางเลือกมีไม่มากนัก

เดินหน้า ถอยหลัง หรือยืนนิ่งๆ

ขึ้นอยู่ว่าเราจะพาหัวใจไปทางไหน

ต้องมีสักทางทำให้เราเจ็บตัวน้อยที่สุด

อย่าให้ความผูกพัน มาทำให้เราอ่อนแอ

เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่ผูกพัน ความรักจะค่อยๆ ลดลง

จนกลายเป็นเฉยชา ทั้งๆ ที่หมดรัก



แต่เพราะความผูกพันที่มีอยู่

ทำให้คิดไปว่าจริงๆ แล้วยังคงรัก

กว่าจะ เริ่มรู้สึกตัว ก็ถลำลึกเกินกว่าคำว่า 'เสียใจ'


แต่


ความรัก..กับ ความผูกพัน
หน้าตาคล้ายกัน .. เหมือนซ้าย-ขวา
แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ ...

รู้สึกว่า .. คิดถึง .. แล้วมาหา คือ .... รัก
รู้สึกว่า .. เคยมาหา .. เลยมาหา คือ .. ผูกพัน

รู้สึกว่า .. หิว ... แต่อยากรอ คือ .. รัก
รู้สึกว่า .. อิ่มแล้ว .. อยากเอามาฝาก คือ .. ผูกพัน

รู้สึกว่า .. อยากให้เวลากันและกัน คือ ..... รัก
รู้สึกว่า .. อยากใช้เวลาด้วยกัน คือ .. ผูกพัน

รู้สึกว่า .. หงุดหงิดคือทำให้อีกคนไม่สบายใจ คือ .. รัก
รู้สึกว่า .. โกรธคือทำให้อีกคนสำนึกบ้าง คือ .. ผูกพัน

รู้สึกว่า .... ไม่มีนาทีไหนไม่คิดถึง คือ .. รัก
รู้สึกว่า .. นาทีไหนที่ว่างจะคิดถึง คือ .... ผูกพัน

ขอบคุณเหลือเกิน .... ความผูกพัน .. ที่ทำให้รัก
ขอบคุณเหลือเกิน .. รักที่เป็นมากกว่า .. ความผูกพัน

เคยไ หมรักใครคนหนึ่ง ด้วยความรู้สึกว่า
เคยผูกพันเหมือนเคยรักกัน แล้วพลัดพราก
ต้องมาตามหากันเป็นแรมปี
ถ้าน้องๆเคยรู้สึกอย่างนี้
ยามที่มองแววตาใครคนนั้น
แล้วรู้สึกอยากอยู่ข้าง ๆ
เพื่อคอยกางแขนปกป้องและดูแลไปตลอดชีวิต
ความรู้สึกนั้น .. เรียกว่า รักและผูกพัน
ความรู้สึกที่ .. มิอาจพรากจากกัน ได้อีก
แม้เพียงหนึ่งเสี้ยววินาที


เพราะความรักและความผูกพัน เป็นแค่นามธรรม ไม่มีตัวตน

เป็นเรื่องของความรู้สึก เป็นเรื่องของคนสองคน

ที่มีเส้นใยบางๆ เกาะเกี่ยวกันไว้

คนที่จะตอบคำถามได้ดีที่สุด คือ ตัวเราเอง

อยู่ที่ว่า . . . เราจะเลือกคำตอบแบบไหน

แต่ . . . ทางเลือกมีไม่มากนัก

เดินหน้า ถอยหลัง หรือยืนนิ่งๆ

ขึ้นอยู่ว่าเราจะพาหัวใจไปทางไหน

ต้องมีสักทางทำให้เราเจ็บตัวน้อยที่สุด

อย่าให้ความผูกพัน มาทำให้เราอ่อนแอ

เพราะถ้าเมื่อไหร่ที ่ผูกพัน ความรักจะค่อยๆ ลดลง

จนกลายเป็นเฉยชา ทั้งๆ ที่หมดรัก



แต่เพราะความผูกพันที่มีอยู่

ทำให้คิดไปว่าจริงๆ แล้วยังคงรัก

กว่าจะเริ่มรู้สึกตัว ก็ถลำลึกเกินกว่าคำว่า 'เสียใจ'