เมื่อความรักหายไป...แต่หัวใจยังอยู่

ผมเชื่อว่า...ความรัก
หากมันได้มีโอกาสเกิดขึ้นมาแล้ว...ครั้งหนึ่ง
ไม่ว่าจะดีหรือร้ายแค่ไหน
เราต่างก็ไม่เคยต้องการให้มันเป็นเพียงแค่ "วันผ่าน"

แต่ถ้าวันหนึ่ง...วันที่ความรักต้องจบลงด้วยการเลิกรา
และทิ้งให้ "ใครบางคน"
เจ็บจมอยู่กับทะเลน้ำตาของความฝันแตกสลาย
จำเป็นด้วยหรือ...ที่เราจะต้องกอดเก็บ
เรื่องราวความหลังครั้งเก่าเอาไว้



ให้เป็นเหมือนหินก้อนใหญ่
ที่ถ่วงตัวเองไว้จนจมลงไปในคืนวันของความเจ็บช้ำ
ก่อนที่จะสำลักน้ำตาตายไปพร้อม ๆ กับคำพูดที่ว่า
"ชีวิตนี้...คงรักใครไม่ได้อีกแล้ว"

ใครหลายคนไม่สามารถเริ่มต้นใหม่
ท่ามกลางซากปรักหักพังของความรักครั้งเก่า
ด้วยเพราะมัวแต่ยึดติด และโหยหาจนไม่อาจถอนใจ
ในขณะที่ใครบางคนก็ถูกความรักครั้งนั้น ทำร้ายให้เจ็บปวดเสียจน



จากที่เคย "ศรัทธา" มาก
ถึงขนาดแม้แต่ "ชีวิต" ก็ยอมแลกให้ได้
ก็กลับกลายเป็นเข็ดขยาดและหวาดกลัว
เสียจนไม่เหลือ "ความเชื่อ" ในรักนั้นอีก

ไม่แปลกหรอก...ใคร ๆ ต่างก็ต้องมีช่วงเวลาอันแสนบอบช้ำ
เอาไว้สำหรับ "การทำใจ" กันทั้งนั้น
เพียงแต่ในขณะที่ "เวลา" เดินผ่าน
น้ำตาที่ค่อย ๆ แห้งเหือด...
และหัวใจที่ค่อย ๆ เข้มแข็งขึ้นอย่างช้า ๆ


ความเสียใจ


การกลับมาของรอยยิ้ม
ที่อาจจะไม่สดชื่นแจ่มใสได้เหมือนวันเก่า

มักจะมีอะไรบางอย่างสูญหายไป
พร้อม ๆ กับความสูญเสียเสมอ
โดยเฉพาะ "ความหวัง" และ "ความเชื่อมั่น" ในคำว่า "รัก"

ในขณะที่โลกพาความรักหมุนรอบตัวเรา
จะไม่มีอะไรช่วยเยียวยารักษาหัวใจให้ดีขึ้นได้เลย
หากเราโยนหัวใจตัวเองให้หายไป พร้อมกับความรักครั้งเก่า



อย่างไรก็แล้วแต่...เราไม่เคยหนี "ความรัก" ได้พ้น
ไม่ว่าลึก ๆ ในใจจะเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ตาม
เราต้องเริ่มต้นใหม่ มีความรักครั้งใหม่
และดำเนินชีวิตต่อไปอย่างคนที่ไม่จมปลัก

แม้จะแอบคิดถึงรักครั้งเก่า และเกิดคำถามกับใจว่า
เป็นเพราะ "ความรัก" ไม่ใช่หรือ...ที่เราไม่อยากสูญเสีย
เพราะ "คุณค่า" ของ "ความผูกพัน"
ที่มันเคยมีอยู่ไม่ใช่หรือ...ที่ทำให้ยากจะตัดใจ



และเพราะ "ความทรงจำ"
ที่มีอยู่เต็มในห้องหัวใจดวงนี้ไม่ใช่หรือ...
ที่เราอยากจะรักษามันเอาไว้

สุดท้ายแล้ว...เราก็ต้องกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
ความจริงที่จะย้ำเตือนให้รารู้ว่า
เมื่อ "ความรัก" หายไป แต่ "หัวใจ" ยังคงอยู่
ชีวิตที่เหลือทั้งชีวิตยังสามารถ "มีรักครั้งใหม่ได้"

"เลือก"…"ตามหา" และ "ปฏิบัติ"
ต่อความรักครั้งใหม่ได้อย่างถูกทิศทาง...ขอบคุณคนที่ได้ชื่อว่าเป็นรัก เก่าที่ตายจากไป ที่ทำให้วันนี้ผมโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ผมเคยล้มวันนี้ผมเดินได้อีกครั้ง ผมก็ไม่ได้แค่คิดจะเดินมันอย่างเดียว