♣ บางคราว... ที่ปวดร้าวกับความรู้สึก ♣

ทุกครั้งที่เดิน ผ่านที่ตรงนี้
เพียงแค่ช่วงขณะ..ที่รู้สึกเหมือนได้เห็นแผ่นหลังของเขา
ใน ใจโหยหา...ภาวนาให้เป็น..เหมือนที่ใจเรียกร้อง
เค้ายังคงนั่งอยู่ตรง นั้น..บนม้านั่ง
คอยอยู่เหมือนที่ผ่านมา



หันมองมา และส่งรอยยิ้มสดใส
แววตาเป็นประกาย.แสดงความ ดีใจ
เมื่อได้พบ…คนที่เค้าเฝ้ารอคอย

นึกไป.แล้วอมยิ้ม
เป็น ความรู้สึก อุ่นๆ ในใจ .
ในโลกของจินตนาการ ความฝัน
และความหวังที่ ริบหรี่

แต่.เมื่อมองด..ในโลกของความเป็นจริง
ไม่มีใครอยู่ตรง นั้น..ม้านั่งยาวก็ว่างเปล่า
ในใจเงียบเหงา..มีเพียงเรากับความฝัน

ได้ แต่ยิ้มเศร้าๆ ปลอบใจตัวเอง
เราจะเข้มแข็งได้อีกนานไหม.ไม่รู้. ตอบตัวเองไม่ได้
เพียงแค่ตอนนี้.กลั้นเก็บไว้ ไม่อยากให้.มีน้ำตา

เพราะ เมื่อสองตาเต็มไปด้วยน้ำ
ภาพที่เรามองเห็น จะพร่าเลือน
อย่างน้อยก็ ยังหวัง ว่าจะได้เห็นภาพในความทรงจำ
…..อีกสักครา….