สิ่งสำคัญที่หล่นหายระหว่างทาง

ในชีวิตหนึ่ง ๆ ของคนเรา จะสามารถมีสิ่งสำคัญได้ซักกี่อย่าง
ความ สำคัญในชีวิต มีไม่บ่อยครั้งนักหรอก ถ้าเราสืบค้นกันจริง ๆ
แต่เมื่อมีแล้ว พบแล้ว มันจะกลายเป็นสิ่งสำคัญอยู่อีกหรือเปล่า
หรือ จะกลายเป็นเพียง สิ่งธรรมดา ที่ปล่อยให้หล่นหายไประหว่างทาง


ความเคยชิน กับความคุ้นเคย ความเฉยเมย กับความเย็นชา
ทุกสิ่งเหล่านี้คือ คมมีดบั้นทอนความสำคัญของสิ่งสำคัญในชีวิตเรา
ของที่เคยสำคัญ กลับกลายเป็นไม่สำคัญ สิ่งที่เคยใส่ใจ กลับถูกมองข้าม
เพียง เพราะ เรามีสิ่งที่ต้องกระทำ มากมายเสียใจลืม เข้าใจมัน


สิ่งสำคัญ ย่อมต้องถูกจัดวางไว้ ในอันดับหนึ่งเสมอ
เราบอกตัวเองว่า ไม่เคยละเลย แต่ก็ไม่เคยใส่ใจได้ดีพอ
คำว่า ยอม ไม่ได้หมายความว่า จะยอมให้ถูกมองข้าม
และคำว่า รัก จะปราศจากความหมายหากไร้ การใส่ใจ


ต้นไม้ อาจจะยืนต้นอยู่ได้ โดยปราศจากแหล่งน้ำ
แต่ ดอกใบ จะงามได้อย่างไร เมื่อขาดไร้สิ่งหล่อเลี้ยง
ชีวิตไร้ ความสำคัญแลจะ เป็นดั่งต้นไม้ที่ยืนต้น เฝ้านับถอยหลัง
ซากไม้ที่ผุพัง คงยากที่จะเบ่งบาน ความสุขสมให้แก่กัน


เมื่อมีสิ่งสำคัญอยู่กับ ชีวิตเราแล้ว ก็จงทำให้มันสมกับเป็นของสำคัญ
อย่าปล่อยให้ความสำคัญ หล่นหายไประหว่างทางโดยไม่รักษา
ของบางสิ่ง ไม่ต้องการความเข้าใจ แต่ต้องการ การใส่ใจ
และสิ่งสำคัญ ที่สุดในความสำคัญทั้งหลายก็คือ หัวใจที่ไม่เคยละเลย